سهم من از تقدير شد چشمان تر آقا
جامانده ام يك بار ديگر از سفر آقا

جا مانده ام اینبار هم از خیل زوارت
شاید ندارد آه من دیگر اثر آقا

هر شب به یاد کربلا می خوابم و در خواب...
چشمان اشک آلود دارم تا سحر آقا

گفتند راه کربلا خیلی خطر دارد
اما ندیدم از حریمت امن تر آقا

میخواستم مثل کبوترها رها باشم
در آستان تو بگیرم بال و پر آقا

هرچند راهي سخت دارد اربعين اما،
لطف تو كرده اين سفر را بي خطر آقا

بی شک هوای هر مسافر را خودت داری
از حال ما جاماندگان داری خبر آقا؟

می بینی ام وقتی برایت اشک میریزم
میخوانمت هربار با سوز جگر آقا

هر وقت كه حال و هواي چشم من ابريست،
داري هوايم را تو قدري بيشتر آقا...

عمري اسير نفسم و دربند اين دنيا...
من را بخر من را بخر من را بخر آقا...

از کربلایت تا مدینه راه کوتاه است
می بینمت در روضه های پشت در آقا

گاهی میان مسجد کوفه در آن محراب
در اضطراب روضه  شق القمر آقا،

گاهي كنار تشت پر خون جگر هستی
در روضه های آخر ماه صفر آقا

در اين مصائب خم به ابرويت نياوردي
در علقمه اما شكستي از كمر آقا...

ما را به حق آبروي كاشف الكربت
يك بار ديگر تا حريم خود ببر آقا...

از پنجره فولاد آخر اذن ميگيرم
من زائرت خواهم شد از اين رهگذر آقا...

همواره در مهمانسرای حضرتت داری
بين شلوغی جا برای یک نفر، آقا...

من حتم دارم ميرسد آن اربعيني كه
با منتقم خواهيم شد ما همسفر آقا

این آخرین دیدار ما قطعا نخواهد بود
امیدوارم من به فردایی دگر آقا

پايان قصه ظهر عاشورا نبود، آري...
با انتقامت ميرسد قصه به سر آقا...

بشرى صاحبي
زهرا عليشاهي
عادله ابراهيمي
منصوره محبي