در حرم پیچید عطر سیب زائر فیض برد
هر کسی در بارگاهت بود حاضر فیض برد

با بیان روضه هایت پلک من هم خیس شد
چشم هایم چون زمین خشک و بایر فیض برد
 
قطره های خون تو سهم زمین شد بیشتر
بیشتر از آسمان ها خاک حائر فیض برد
 
منبرت شد گاه روی نیزه ، گاهی بین طشت
خواهرت با گریه پای این منابر فیض برد

بر تن عریان تو این بیت ها مرثیه خواند
اشک های مادرت تا ریخت ، شاعر فیض برد

بین اصحابت دو دفعه جان به تو تقدیم کرد
بیشتر یعنی ، حبیب بن مظاهر فیض برد

گرم در آغوش تو ، بیش از طلاهای ضریح
بوریای کهنه ی بیت عشائر فیض برد

شاعر : محسن حنیفی