این روزها که می‌ گذرد ، غرق حسرتم
مثل قنوت‌ های بدون اجابتم !

بسته‌ ست چشم‌ های مرا غفلت گناه
تو حاضری ! منم که گرفتار غیبتم !

یک گام هم به سوی شما برنداشتم
صد مرحبا به این همه عرض ارادتم !

هر روز عصر ، پرسه زدن در ” ولیِّ عصر ” …
” والعصر ” لحظه لحظه فقط در خسارتم

خالی‌ ست دست من ، به چه رویی بخوانمت ؟
دل خوش کنم به چه ؟ به گناهم ؟ به طاعتم ؟

من هر چه دارم از تو ، از این دوستیِ توست
خیری ندیده‌ ای تو ولی از رفاقتم

بگذر ز رو سیاهی من ، أیها العزیز !
حالا که سویت آمده‌ ام غرق حاجتم

بگذار با نگاه تو مانند حُرّ شوم
با گوشه‌ چشم خود بِرَهان از اسارتم

آن روز می‌ رسد که فدایی تو شوم ؟
من بی‌ قرار لحظه ی ناب شهادتم

شاعر : یوسف رحیمی