هیچ دانی رمز و راز خلقت خورشید چیست

این مَطاف صد هزاران اختر و سیاره چیست

بین سیارات هستی، او چرا منسوب شد

از چه رو، او در دل سیارگان محبوب شد

هیچ پرسیدی چرا سر تا به پایش سوخته

نیست او جز  ، ذره ای از آهن افروخته

رمز خورشید و طوافش بشنو ای صاحب خرد

لیک حرف از دل بود نه مدرک و قول از سند

از ازل شاگرد یکتای علی عباس بود

فارغ التحصیل ممتاز علی عباس بود

او تلمذ کرد نزد شیر حق درس  ولا

عاقبت  شد  رونوشتی از علی مرتضی

گشت او استاد دانشگاه ایثار و وفا

شد علمدار حسین و ساقی کرب بلا

آندمی که عباس از بابش علی مدرک ستاند

مدرک عشق و شجاعت ، رزمِ پیکارِ سنان

بهر مشق آخرین رزم  شمشیر و نبرد

خواند عباس رشیدش را علی بهر نبرد

یک طرف اِستاده شیر حق امیرالمومنین

یک طرف قامت قیامت زاده ی ام البنین   

سوی یکدیگر چو هرگامی که برمیداشتند

لرزه برخاک وتلاطم درسمامی کاشتند

آسمان با غرش شمشیرها از هم درید

کوه با هر ضربه تیغی جسم در هم می تنید

باصلابت مینشاند عباس هر ضربه، ولی

(گوئیا سَندان  بود بر پُتک او تیغ علی )[i]

آنچنان می کوفت بر تیغ دوسر پور علی

کز حرارت گشت پیدا سرخی تیغ علی

ناگهان در ضربت آخر ز هرم ذوالفقار

یک جرقه آهن افروخته گشت آشکار

گرچه جسمش ذره ای بود لیک اصلش ذوالفقار

گشت در طاق سما خورشید و شمس روزگار

آری آری ذره ای بودوچنین مکنت گرفت

بین سیارات هستی او یکی شهرت گرفت

گر مقام و اعتبار بگرفته از نام علیست

هستی اش را تاابد مدیون عباس علیست