گفتند یا محمد و تن آفریده شد
با نام او بهشت عدن آفریده شد

تنها برای خاطر عشق اویسی اش
بر روی خاک شهر قَرَن آفریده شد

گفتند یاعلی و جهان گشت افتتاح
گفتیم یاعلی و دهن آفریده شد

آدم نمی رسید به حوا بدون شک
زهرا تبسمی زد و زن آفریده شد

زیبایی بشر به تکامل نمی رسید
تا این که روی عرش حسن آفریده شد

وقتی حسین رفت به صحرای کربلا
بی شک برای شیعه وطن آفریده شد

تا بر حسین گریه کنم در تمام عُمر
کرب و بلا به خاطر من آفریده شد

این شد که با تشعشعی از نور پنج تن
در اصل چار چوب بدن آفریده شد

سجاد سجده کرد و از عطر عبادتش
عود و گلاب و مُشک خُتَن آفریده شد

تا علم را شیوع دهد باقر العلوم
کافی نبود عقل،سخن آفریده شد

یک عُمر جعفر بن محمد ز شیعه گفت
تا زیر گوش کُفر یمن آفریده شد

از کظم غیظ حضرت موسی بن جعفر است
در فعل ها اگر نزدن آفریده شد

عکس مدینه در حرم ثامن الحُجج
«درها برای باز شدن آفریده شد»

گفتم جواد و گشت جوان عالم وجود
یعنی برای زلف،شِکَن آفریده شد

هادی رسید و از سر الطاف جامعه
داروی دردهای کهن آفریده شد

آمد امام عسکری از این طریق در
ذُرّیه ی حسین٬ حسن آفریده شد

تا که شود امام زمانم به لطف حق
ده قرن پیش صاحب من آفریده شد

شاعر : مهدی رحیمی