عالم هنوز تشنه ي درک حضور توست

أرض و سماست در طلبت أيها الرّسول

روشن شده است تا به ابد عالم وجود

از سجده ي نماز شبت أيها الرّسول

تو مي روي و در دل هر کوچه جاري اَست

عطر متانت و ادبت أيها الرّسول

آماده ي سفر شدي و با وصيتت

جانها اسير تاب و تبت أيها الرّسول

گفتي رضاي فاطمه شرط رضاي توست

خشم خداست در غضبت أيها الرّسول

اما تو چشم بستي و يک شهر درد و داغ

شد سهم ياسِ جان به لبت أيها الرّسول

اجر رسالت تو ادا شد ولي چه زود

بي تو نصيب فاطمه شد چهره اي کبود

شاعر : یوسف رحیمی