زخم تو خورده نمک

زهر، کاری شده و بال و پرت می‌سوزد

زخم تو خورده نمک... چشم ترت می‌سوزد

نه از آن زهر، که از خاطرۀ کوچه و در

قد و بالای تو... پا تا به سرت می‌سوزد

ردِ خون روی درِ سوخته جا مانده هنوز

مادرت پشت در است و پدرت...! می‌سوزد

ظهرِ یک حادثه در کرب و بلا... می‌دانی...؟

با لب تشنه گلوی پسرت می‌سوزد

جان زینب نفسی تازه کن ای شاه غریب!

دارد انگار تمام جگرت می‌سوزد

از غم خواهر و آن بزم حرامی، جانت

شعله‌ور گشته همه دور و برت می‌سوزد

یادشان رفته که نان و نمکت را خوردند

 تار و پود کفنت پاره...، سرت می‌سوزد

نه حرم داری و نه صحن و سرایی آقا

جان شیعه ز دعای سحرت می‌سوزد

هر زمان مادر تو، فاطمه(س) را یاد کنیم

یک سبد یاس به باغ نظرت می‌سوزد

شاعر : نعیمه امامی