تا رسیدی به سال عام الفیل
کار لات و حبل شده تعطیل
آمدی و نثار بت ها شد
سنگباران بدتر از سجیل
در جماعات مشرکین حجاز
دلخوشی ها به یاس شد تبدیل
ساقدوش تو حضرت آدم
پر قنداقه ات پر جبریل
مثل عیسی برای آمدنت
به خدا که خودِ خداست دخیل
مژدگانی به خویش می دادند
نو غلامان هر قبیله و ایل
جن و انس و ملک ، تمام جهان
پر شد از سوره ی تو با ترتیل

سوره ی چشم تو که نازل شد
سحر بتهای مکه باطل شد

پرده از غیب کم کمک افتاد
مهر تو در دل ملک افتاد
اسم تو بر سر زبانهای
همه ی خلق در فلک افتاد
تو به هم ریختی محافل را
شمع شد آب و شاپرک افتاد
همه دور تو در طواف شدند
آنچنانی که کعبه تک افتاد
پر جبریل در کنار تو سوخت
در خدایی تو به شک افتاد
تو ملیحی و بعد آمدنت
در کویر اینچنین نمک افتاد
نام تو لرزه بر تنش انداخت
طاق کسری اگر ترک افتاد

تا خود عرش رفت و آمد بود
همه جا صحبت از "محمد"(ص) بود

خواستم دل به تو دهم، نگذاشت
راستش!، هم گذاشت، هم نگذاشت
گفته بودم به پات جان بدهم 
دم فرو رفت و بازدم نگذاشت
می نویسم تو را ، چرا که خدا
جز تو انگیزه در قلم نگذاشت
لذت طوف خانه ات را در
هفتصد دور در حرم نگذاشت
همه بعد از تو آفریده شدند
هیچکس قبل تو قدم نگذاشت
خواستم بس کنم سرودن را
دلم اما به تو قسم نگذاشت
مادری مثل آمنه داری
فاطمه هم برات کم نگذاشت

نام زهرا همیشه زمزمه ات
خوش به حال علی و فاطمه ات

غنچه بودی، همین که باز شدی
همه گفتند:" به!چه ناز شدی"
فاش شد راز خلقت داور
یا که نه! سر اهل راز شدی
جهل، می خواست سرنگون بشوی
علم حق خواست ، سرفراز شدی
مشرکان بر تو تاختند و نشد
یکه بودی و یکه تاز شدی
تو نمازت به سوی کعبه ولی
قبله ی کعبه در نماز شدی
تو امینی، تو مامنی، نوری
صاحب هر چه امتیاز شدی
بهترین بنده ی خداوندی
کفر گفتند ، همتراز شدی

سنگریز درت ستاره و ماه
طیب الله یا رسول الله

شاعر : مظاهر کثیری نژاد