باز دارم به سر هوای ضریح 
دل ما تنگ شد برای ضریح 
دوس دارم رها شوم از خود 
در میان سرو صدای ضریح 
چقدر دل شکستگی خوب است 
در حریم پر از دعای ضریح 
دستهاي پراز تمنایی
 میخورد روی حلقه های ضریح 
میشود خوب تر خدا را دید 
در همان یا رضا رضای ضریح 
واجب واجب است بر عاشق 
سجده ی شکر عشق پای ضریح 
حرم ثامن الحجج رفتم 
واقعا واقعا به حج رفتم 

اشک با من 
سرود غم با تو 
نوحه گریه دار و دم با تو 
گفتن شعر روضه ها با من 
جلوه دادن به محتشم با تو
ناله از دل زدن فقط با من ۲
کربلا کربلا کردن دلم با تو 
گذری کن دمی به روضه ی ما 
چشم با این گدا قدم با تو 
دست با من به سر زدن با من 
شور این خیمه و علم با تو 
روضه خواندن برای تو با من 
اشک های دمادمم با تو 
روضه خواندی شبی امام غریب
جد ما تشنه بود یابن شبیب 
جد ما را سواره ها کشتند۲ 
بین گودال بارها کشتند 
جد ما یک نفر ولی اورا 
لشگری از هزارها کشتند 
اعتبار تمام عالم را 
جمع بی اعتبار ها کشتند
چکمه را روی عشق میکوبند 
جد مارا شراره ها کشتند

شاعر : حاج محمود کریمی