ـزیباترین ترانه ی روی لبم، حسین
نامی که هست علّت تاب و تبم، حسین

من در کلاس هیئت تو درس خوانده ام
شاگرد پا رکاب همین مکتبم حسین

من عهد کرده ام که به پایت بایستم
سرباز لشکر حرم زینبم حسین

گریه برای توست همان اصل دین ما
با این حساب مؤمن این مذهبم حسین

با یاد اربعینِ حرم گریه می کنم
شکر خدا که خادم این موکبم حسین

شیرین ترین عبادت من گریه بر شماست
شیرین ترین عبادت روز و شبم حسین

من را غلام خانه ی زینب حساب کن
نه مقبلم، نه محتشم و حاجَبم حسین

لطفی کن و دوباره به من کربلا بده
رحمی کنید، کرببلا واجبم حسین

تا وقت مرگ نام تو را جار می زنم
زیباترین ترانه ی روی لبم حسین

شاعر : وحید محمدی