هر چه گفتيم و شنيديم نَمى از درياست/
ما چه گوئيم به مدح تو كه مدّاح خداست.

سال‌ ها مى گذرد از شب دفن تو ولى/
شيعه ميسوزد ازين غصه كه قبرتو كجاست.

بيت‌ الاحزان تو را دشمن اگر كرد خراب/
خانه‌ ى حزن تو از روز ازل در دل ماست.

حاجى كعبه شدن نيست طواف گِل و سنگ/
حاجى آنست طوافش به تولاى شماست.

از من مُحرم ميقات، تو از قبله مپرس/
قبله‌ ى من گل سرخيست كه نامش زهراست.

جزعلى كيست ولى،كيست نماينده‌ ى حق/
كرسى عدل كجا مَسند هر بى سر و پاست.؟

واى بر آنكه نباشد به دلش مهر على/
خجل آن شخص كه پرونده ى او بى امضاست.

موسى ار تكيه نموده به عصا نيست عجب/
خمسه طيبه نقشى است كه بر روى عصاست.

هر كسى خورده به بن بست به جز عاشق مست/
جرعه اى گر تو ز كوثر بدهى راهگشاست.

به قنوتم چه دعايى ز محبت خوشتر/
به لبم زمزمه عشق على فوق دعاست.

خانه وحى درش سبز و پلاكش سبز است/
سبز رنگ است محلى كه پر از عاطفه هاست.

صاحب خانه سبز است على سبز لواست/
شال سبزى به كمر بسته و خود سبز قباست.

چه كسى هست كند نور خدا را خاموش/
نور او نور خدائيست كجا رو به فناست.؟

فاطمه كيست خدا داند و پيغمبرِ او/
فاطمه كيست همان تاج عروسان سماست.

شيعه از پل به تولاى على مى گذرد/
شيعه يا فاطمه مى گويد و ذكرش مولاست.

اى_كه_از_كوچه_زهرا_و_على_ميگذرى/
دل قوى دار كه خاك حرم دوست شفاست.

اى كه با عشق حسين شير تو آميخته اند/
با خبر باش كه حيدر پدر عاشوراست.

لقمه از سفره‌ ى هر سِفله‌ ى نامرد مخور/
كرم و مرحمت فاطمه دريا درياست.

گر نباشد مدد فاطمه،هيچى #خوشزاد/
اينهمه لطف ز زهراست كه طبع تو رساست.

شاعر : سید حسن خوشزاد