ای دوا بر دردِ بی درمانِ عالم فاطمه
ای که باشد فضه ات استادِ مریم فاطمه


بر مزارِ بی نشان و مخفی ات تا روز حشر
انبیاء هر دم ببارند اشکِ نم نم فاطمه


آتشِ قهر الهی جمله میگردد خموش
نوکرت گر پا گذارد در جهنم فاطمه


آسمان خون گریه کرد و قلب پیغمبر شکست
تا شدی در کوچه ها بی یار و همدم فاطمه


از میان کل داروهای هستی مهرِ تو
می شود بر زخمِ ما هر لحظه مرهم فاطمه

شاعر : سیروس بداغی