نه شمع و چراغ نه صحن و رواق نه گلدسته و گنبد

نه ایوون طلا نه صحن و سرا چقدر خاکیه مرقد

قربون اون کبـوتری کـه خـاکیه بال و پرش تو بقیع

هر زائری اونجا میره غصه می شه همسفرش تو بقیع

هنوزم داره خاکش ، تب نالة مادر
که می شد گل اشکش ، کنار بقیع پرپر
 

-------------------------------

نه یک سایه بون داره تربتش نه حتی یه سنگ قبر

غریب بوده و غریب می مونه چیه چاره غیر از صبر

اون آقـای غریبی که خاکی ترین مرقده صحن و سراش

خدا گواست که یه روزی می کشیدند سجاده از زیر پاش

شهادت میده این خاک، با چشمایی غرق خون
که شد پیکر لاله ، یه روز اینجا تیر بارون

شاعر:یوسف رحیمی

سبک واحد