آخر جواب داد سحر ربنای ما

دیدی گرفت این دم آخر دعای ما

دختر چراغ خانه ی باباست، باز هم

روشن شد از فروغ چراغی سرای ما

نامش رقیه است، رقیه؛ ولی بدان

آمد سه سال فاطمه باشد برای ما

زینب بیا و صورت او را نگاه کن

مثل گل است صورت خیرالنسای ما

دستان کوچکش گره های بزرگ را

وا می کنند از همه ی خلق، جای ما

در پرده حرف می زنم ای همسفر بدان

این دختر است همسفر کربلای ما

همواره فکر می کنم این پای کوچکش

دارد توان آمدن پا به پای ما

دق می کند اگر که ببیند به راه شام

پا می خورند روی زمین نیزه های ما

شاعر : امیر عظیمی