نیمه ماه صیام
نیمه ماه صیام است خدا کرده عطا
گوهری ناب وگران را به علی(ع) وزهرا(س)

اوست فرزند نخست وپسری ماه جبین
سبط اکبر بود ومیوه قلب طاها(ص)

غرق نور است مدینه سبب میلادش
زین جهت عرش خدایی به سرورست وصفا

نامش از سوی خداوند جلی گشت حسن
حسن اندرحسنست این گل گلزار ولا

گفت جدش که حسن نوگل خوشبوی منست
باشد او بهر جوانان بهشتی آقا

اشبه الناس به پیغمبر اسلام بود
همه اوصاف پیمبر شده در او پیدا

حسن روی حسنی شهره آفاق شده
برده از یاد همه یوسف کنعانی را

اهل بیت نبوی را به کرامت شهره
پیش او هرچه کریم است بود همچو گدا

پسرشیرخدا باشد وهمچون شیری
بدرد دشمن بی مایه به هنگام غزا

لیک در وقت عبادت بدنش می لرزد
اشک ریزان شده همواره به درگاه خدا

اسوه صبر بود درهمه ایام حسن
صبر ایوب کجا، صبر حسن ماه ولا

وه چه روزی بود این نیمه ماه رمضان
دل هرشیعه بود از غم واندوه رها

همه افطارشود نقل وشکر پاره خورند
بهرمیلاد حسن برلبشان شعر ثنا

حاجت خویش نمایند به مولا عرضه
اوکریم است وکند حاجت هرشیعه روا

شاعر : اسماعیل تقوایی