ما خاک بوس آستان اهل بیتیم
شکر خدا از نوکران اهل بیتیم
مانوس، با پیر و جوان اهل بیتیم
دلدادگان دودمان اهل بیتیم
ما زیر دین خانِدان جود هستیم
ما در پناه مهدی موعود هستیم

ما اهل ایران امت صاحب زمانیم
هر روز و شب در خدمت صاحب زمانیم
شکر خدا که رَعْيت صاحب زمانیم
یک عمر زیر منت صاحب زمانیم
آقاتر از مولای ما دنیا ندارد
جز او کسی دیگر هوای ما ندارد

آقا سلام ، عرض ادب ، عرض ارادت
بار دگر در حق ما کردی محبت
مثل همیشه داده ای ما را خجالت
در مجلس میلاد تو گشتیم دعوت
با مهربانی سوی خود ما را کشاندی
هر خوب و بد را پای این سفره نشاندی 

تو مثل زهرا مادرت مشکل گشایی
در شادی و غم یار هر شاه و گدایی
تو تکیه گاه و محرم اسرار مایی
دیدیم از تو مهربانی ، با وفایی
لطف تو از دل برده کل غصه ها را
دست دعای تو گرفته دست ما را 

ای دلشکسته از غریب و آشناها
ای غیبتت زیر سر امثال ماها
خیلی به درد تو نخورد این ادعاها :
آقا بیا آقا بیا آقا بیاها
ما جان خود را هدیه بر جانان نکردیم
ما لطف بسیار تو را جبران نکردیم

بر این شب دنیا بتاب ای ماه پنهان
درد است در دل ها ولی کو راه درمان؟
پر گشته این عالم ز غم های فراوان
عید و عزا بی تو ندارد فرق چندان
خیری نمی بینیم از دورانِ بی تو
بس نیست آقا نیمه ی شعبانِ بی تو؟

گم شد بدون تو در عالم مهربانی
کم می شود پیدا دل صاحب زمانی
آقای من اینجا نه پیری نه جوانی
چون مهزیار از تو نمی گیرد نشانی
جای شهیدان جای انصار تو خالیست
آقا ببخش اینجا کسی فکر کسی نیست

آقا بیا و حال دنیا را عوض کن
این روزگار سرد اینجا را عوض کن
هویی بکش ، بی بال و پرها را عوض کن
آقا به جان مادرت ما را عوض کن
وقتش شده با گوشه چشمی یا دعایی
مثل خودت ما را ابالفضلی نمایی

ای که شده قلبت پریشان ابالفضل
ذکر لبت هر روز و شب، ای جان ابالفضل
ای بی قرار داغ دستان ابالفضل 
گریه کن لب های عطشان ابالفضل
از روضه او هر دلی در التهاب است
قبر عمویت هم قد طفل رباب است

شاعر : محمد حسین رحیمیان