با عدالت باز آب و دانه را تقسیم کرد

قسمت همسایه و بیگانه را تقسیم کرد

بارها بین یتیمان بار روی شانه را

بعد در بازی خمید و شانه را تقسیم کرد

عدل محور بودنش طوری نمایان گشت که

تیغ یکسان فرق سر تا چانه را تقسیم کرد

تا به بستر رفت چون زهرا،علی هم عاقبت

با زن و فرزند کار خانه را تقسیم کرد

آنچه که از داستان کوچه تعریفی نبود

با چه چاهی این غم مردانه را تقسیم کرد

روی پیشانیش تیغ ابن ملجم چون نشست

بین صدها شمع یک پروانه را تقسیم کرد

شاعر : مهدی رحیمی