خداوند خرد بخشندۀ جان
به روز یازده از ماه شعبان

حسین ابن علی را داد ماهی
چه ماهی بهتر از مهر درخشان

عیان از طلعتش یک آسمان نور
نهان در سینه اش یک بحر ایمان

گل رویش تمام باغ جنّت
خط و خالش همه سی جزء قرآن

جلال چارده معصوم در قد
جمال پنج تن در رخ نمایان

عروس فاطمه لیلا مبارک
که داری یک بهشت گل به دامان

خدایت داد فرزندی که الحقّ
خداوندیست در تصویر انسان

رسول کبریا را جان شیرین
امیرالمؤمنین را شیرۀ جان

ذبیح دوّم آل محمّد
علیّ اوّل شاه شهیدان

نه ماهش می توان گفتن نه مهرش
که باشد بهتر از این برتر از آن

شمیم طرّه اش بر زخم، مرحم
غبار مقدمش بر درد، درمان

ز ما چشم امید و دست خالی
از او بذل عنایت باب احسان

اگر چشمی گشاید عالمی را
کند با یک نگاه خویش سلمان

چو چشمش باز شد بر روی بابا
برای دادن جان بست پیمان

نشاید وصف او گفتن، گرفتم
که گوهر از دهان ریزم چو باران

من و مدح رسول الله ثانی
من و وصف جمال الله سبحان

علیّ ابن حسین ابن علی را
حسین ابن علی باید ثنا خوان

رسول الله پا تا سر زهی قدر
ولیّ الله سر تا پا زهی شان

نبوّت در جمال اوست پیدا
ولایت در وجود اوست پنهان

ز خشم او شراری نار دوزخ
ز مهر او بهاری باغ رضوان

گهی زینب در این آئینه مبهوت
گهی عبّاس از این آیینه حیران

اگر می دید یوسف روی او را
نمی آمد برون از چاه کنعان

حرام است از کنار این گل رو
کسی رو آورد سوی گلستان

شرف، آزادگی، ایثار، تقوی
کنار سفرۀ او چار مهمان

زهی چشم و زهی ابرو که باشد
یکی نرگس یکی شمشیر برّان

دو گیسویش دو حبل محکم دین
دو صورت سورۀ نور است و فرقان

دو بازویش دو دست قدرت حق
دو لب دو پاره از لعل بدخشان

گهی با ناز از بابا برد دل
گه از لبخند بر مادر دهد جان

توانایی به خاک او زمین گیر
خرد در پیش او طفل دبستان

مگر مهرش بگیرد دست «میثم»
و گر نه جای او باشد به نیران

شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار