ریشه دوانده در جگرم اضطرار عشق
-ای مستدام باد چنین سایه سـار عشق-
رمز حیات عالم و آدم به دست اوست
در حیرتم از این همه سختی کار عشق
بی همرهی خضر نباید سلوک کرد
دستی گرفته ام به عنان سوار عشق
"عالی" پرستم و به "علی" ها مرید، سخت
دلبسته نیستم به کسی جز تبار عشق
ترک معاش کرده ام و فاش گفته ام
بر من حرام باد به جز کار و بار عشق
راه بهشت می گذرد از حرم فقط...
از راه کربلای تو...راه دیار عشق
روز "جوان"، تو! روز "اذان" و "جهاد"، تو!...
بایـد نوشت روز تو را "اعتبار عشق"
با خنده ات حسین عجب عشق می کند
روز ولادت تو شروع بهـــار عشق
تو دومین پیمبر و تو دومین علی
دنیا نشسته بود در این انتظار عشق
وقتی "حسین،از منِ" پیغمبر خداست
حتما علیِ اکبر او نیـــــز مرتضاست

پرواز قصه بود فقط، پر اگر نبود
شوق رسیدنِ به فراتر اگر نبود
جمعی دخیل بسته به درهای رحمتت
اوجی نبود، حلقه ی این در اگر نبود
باید گرفت دامن اسباب تا رسید-
در خانه ی حسین ،اکبر اگر نبود...
از بس که در صفات و کمالات محشری
حیدر تو می شدی،شه خیبر اگر نبود
تنها نبود شأن تو در "زاده ی حسین"
شأنت امام بود ،برادر اگر نبود
در شأن تو هدیه ی قابل نداشتیم
بر روی دست خواهشمان "سر" اگر نبود

محمد علی کاضمی نیا