مکه پر است از جلواتی که داشتی
از آن همه جلال و صفاتی که داشتی

نام پیمبری به تو می آمد از ازل
معلوم بود از حسناتی، که داشتی

مبعث بلوغ و شاخصِ یکتاپرستی است
زآن خطبه خوانی و نفحاتی که داشتی

قبله نما تویی و علی قبله دارِ توست
با معجزات و آن برکاتی که داشتی

مهر و محبت تو به دلها رسوخ کرد
از بسکه عاطفه تو به ذاتی که داشتی

لات و هُبَل به یاری حيدر شکسته شد
با ذکر صوم و هر صلواتی که داشتی

راه هدایت بشریت به دست توست
ای رحمت مدام، ثباتی که داشتی 

یثرب نجات یافت ز جهلش، دلیل آن
تنها تویی و باب نجاتی که داشتی 

غار حرا هنوز، محل عبادت است 
ماییم و سجده بر اثراتی که داشتی 

رمز شکست کفر، فقط ذکر فاطمه است 
بَه بَه، به ذکر این غزواتی که داشتی 

حیدر، خدیجه، فاطمه، یار تواند، پس
جانم به همت نفراتی که داشتی 

هرجا تو بودی همره تو ذوالفقار بود 
چون کوه بود آن اَدَواتی که داشتی 

در غزوه ها ی بدر و احد شاهدیم که
نام علی است در ضرباتی که داشتی

امروز قلب عالم و آدم حرای توست

این کوه نور شاهد حرف خدای توست

مکه دگر برای بزرگیت کوچک است

فریاد کن رسول که دنیا برای توست

اقرأ باسم ربّک یا ایها الرسول

قران بخوان امین که همین آشنای توست

لات و هبل برای تو تعظیم کرده اند

وقتی که قلب سنگی عُزی فدای توست

خورشید و ماه بین دو دست تو دلخوشند

یعنی تمام تکیه عالم عصای توست

بعد از هزار سال دگر میشناسمت

وقتی که جای جای دلم رد پای توست

فریادتان تمام زمین را گرفته است

امروز هر چه میشنوم از صدای توست

شاعر : سید محمد حسین حسینی