اين كيست كه بهشت شده رو نماي او
قصري هزار آينه شد سرسراي او
آميخته به عصمت و توحيد و معرفت
زرّينه خشت محكم اول بناي او
بانوي ماهتاب دميده است تا فقط
هنگام خواب قصه بگويد براي او
سمت نگاه مشرقي اش صبح دائم است
خورشيد سالهاست نشسته به پاي او
عطر هزار باغچه گل در ترنّمش
شهر بهار ساكن سبز هواي او
آئينه تداعي لبخند فاطمه است
انگار روبرو شده با خنده هاي او
- سه شنبه
- 20
- تیر
- 1391
- ساعت
- 13:44
- نوشته شده توسط
- علی
ارسال دیدگاه