برای آمدنت نجمه بیقرارت بود
هزار سرِّ مگو دید و رازدارت بود
مدینه شاهد شب زنده داری موسی
تمام بارقه ها نیز در مدارت بود
ارادۀ ازلی با علی رقم خورده
رضای حق به رضای تو اعتبارت بود
چقدر پاقدم تو فرشته خلق شده
نگاه فاطمه ازعرش در زیارت بود
شنید حضرت یکتا شهادتینت را
یقین که حضرت جبریل هم کنارت بود
تودپاره ی تن پیغمبر خدا هستی
شبیه فاطمه شأن بزرگوارت بود
تو آمدی که ولایت شود به توکامل
خوش آمدی که امامت در انتظارت بود
اگر نبود ندای حدیث سلسله ات
چگونه سلسله ی شیعه رستگارت بود
خدا ادامه ی موسی بن جعفرت خوانده
و اوست نور دو چشم پیمبرت خوانده

تو انتفاضه ی الله اکبری آقا
تو خیزش هنر دین داوری آقا
تو انقلاب جدیدی ز دین به پاکردی
یقین حکومت دین را تو رهبری آقا
تو نور قافلۀ راسخون  فی العلمی
تویی که عالم آل پیمبری آقا
به رغم دشمن دیرینۀ بنی هاشم
تو از الست ولیعهد حیدری آقا
قسم به سورۀ کوثر  که بعد مادر خود
تویی که خیرکثیری تو کوثری آقا
به پیش اهل نظر کعبۀ حقیقی تو
تو قبله ای تو امامی تو سروری آقا
رئوفی و هنر تو حکومت دلهاست
چه دلنوازی و چه ذره پروری آقا
تو یوسف دل مایی و یوسف زهرا
وماهمه سر کوی تو مشتری آقا
روانۀ حرمت با هزار حج شده ایم
که زائر حرم ثامن الحجج شده ایم

تویی که داده ای احساس، قلب ایران را
بهشت کرده ای از مقدمت خراسان را
تمام مملکت شیعه شد قدمگاهت
دمی که لطف تو بارید کشور جان را
به خير مقدم تو لشگر فدایی ها
ز یادها ببرد صبح عید  قربان را
طلوع شمس ولایت ز مشرق این خاک
به عالمی ببرد آفتاب و باران را
به خانوادۀ موسی بن جعفرش سوگند
خدا به ملک رضا مژده داد ایمان را
به اهل فارس پیمبر به خطبه ای فرمود:
که نور علم بگیرد دیار سلمان را
به فرش های حرم بسکه عرش پیماییست
کسی بها ندهد قالی سلیمان را
**
قسم به روح خدا و وصی  او که خدا
از این دیار شکسته ست شاخ عدوان را
دعای تو نفس قدسی ولایت شد
که راه قدس هم ازکربلا هدایت شد

کجاست زنده دلی تا ببیند از جاده
دل رئوف تو و عاشقان دلداده
به سوی روضۀ رضوان قلوب، در پرواز
به دست، پرچم رزمندگان آزاده
ازاین حرم شهدا راه جبهه را رفتند
خداست شاهد یاران دست و سرداده
چه کرده ای تو مگر با دل محبانت
که سر زپا نشناسند و  مست، از باده
تویی که همدل و هم صحبت فقیرانی
برای حاجت مردم هماره آماده
به بی کسان و غریبان پناه و همدردی
میان خسته دلان هم  نشینی ات ساده
به نوکران وغلامان چه خوش نظر داری
کنار سفره ی خود سر به زیر و افتاده
به روی خلق نیاری گناه پنهانی
به کلب هم اگر آید،دهی تو قلاده
دل از تو کرب و بلای حسین می خواهد
زیارت نجف و کاظمین می خواهد

شاعر : محمود ژولیده