دوری از چهرۀ مهتاب فقط کابوس است
خوش به حال دل هرکس که به تو مانوس است

باید این خوابِ پر از واهمه تعبیر شود
کاش مهدی تو بیایی ! نکند دیر شود

دست ابلیس کشیده ست جهان را سر جنگ
زده با حقد سر پیر و جوان را سر جنگ

زخم بر صورت اسلام فراگیر نشست
جای تکبیر روی ماذنه تکفیر نشست

وحدت از دست رود سقف و ستون می ریزد
در عراق و یمن و سوریه خون می ریزد

دست با پنجه ی ابلیس یقینا هرگز
با همه صلح ولی تفرقه افکن هرگز

با جهان گاه اگر گفت و شنودی داریم
گله ها از عربستان یهودی داریم

کاش کنده شود از روی زمین ریشه ی شان
یعنی از بین رود نحوه ی اندیشه ی شان

راه احرام اگر بسته شود باز چه باک
قلب مومن حرم او بُوَد این بوده ملاک

با نبی و علی و آل علی لج کردند
فتنه ها بود که حین سفر حج کردند

به جزایی علنی ، سخت و خشن محکومند
شیعیان مثل علی گر چه قوی مظلومند

من دم از حیدر کرّار زدم با نیّت
لعن الله بر اندیشه ی وهابیّت

شیعه و دست کشیدن ز ولایت هیهات
سر سپردن به سر خنجر ذلّت هیهات

گوئیا آمده یک بار دگر عام الفیل
فتنه ها زیر سر کیست به جز اسرائیل ؟

دشمن کودک در خواب پر آرامش شد
نمی از خصلت حیوانی او داعش شد

هر چه کردند نشد مانع افلاکی ها
پر شد این خاک از آوازه ی زکزاکی ها

شیعه راسخ ، سخنی محکم و قاطع دارد
هر کجا خانه ی زهراست مدافع دارد

نه فقط ساحت این مقبره ها محترم است
هر کجا عشق حسین است خودش یک حرم است

باید این جمله به پیشانیمان نصب شود
ما نمردیم ، بخواهند ، حرم غصب شود

من از این قوم بلاخیز برائت دارم
من از اندیشه ی این طایفه نفرت دارم

کل ایران همگی مرد دفاعیم دفاع
پیرو حضرت عباس حسینیم ، شجاع

مومن و اشک ببین ، به ، چه سلاحی دارد
بِنِگر حضرت زینب چه سپاهی دارد !

پایشان کرب و بلا سمت حرم باز شود
لحظه ی ساخت صحن حسن آغاز شود

کاش این شب بشود صبح به نورت مهدی!
شده دشمن سبب خیر ظهورت مهدی !

بهتر از نغمه ی نعلین تو آهنگی نیست
کاش روزی بنویسیم دگر جنگی نیست

شاعر : مجتبی کرمی