ای آن که نور عشق و شرف در جبین توست
روشن سرای دل زچراغ یقین توست

تو حمزه ای و آینه ی جان مصطفی
عشق و امید در همه جا همنشین توست

در یاری رسول خدا، جان دشمنان
آتش گرفته از نفس آتشین توست

مهر  رسول نور تو را برده سوی نور
این رشتۀ سعادت و حبل المتین توست

بر روی مرگ خنده زدی در شب وداع
تا گفت مصطفی که شب آخرین توست

ای سرو سربلند و سرافراز باغ دین
از چه به خاک غم ،سر شور آفرین توست

ازآن زمان که ریخته خونت به روی خاک
صحرای لاله زار احد شرمگین توست

ای مصحف عظیم رشادت ، شهادتت
حسن ختام و مطلع فصل نوین توست

از اشک فاطمه زدل خاک گل دمید
آن جا که زیر خاک تن نازنین توست

آمد احد«وفایی» وگفتا که این حریم
تصویری از شجاعت و عزم متین توست

شاعر : استاد سید هاشم وفایی