زمان مدح تو شدای ملیکه ی مکه
برای مدحت تو آیه ها به صف شده اند
غزل برای تو چون کم سروده ام حالا
برای شعر تو آرایه ها به صف شده اند

سرآمدی به همه بانوان قدیسه،
که بعد فاطمه توسرورزنان هستی
تو مادر همه ی خانواده ی زهرا
تو مادر علی و صاحب الزمان هستی

محبتت به رسول خدا مثل زدنی است
اویس ها شده اند ازسبوی تو سرمست
میان سردی برخورد مردم مکه
به بودن تو پیمبر همیشه دلگرمست

تحمل غم تو شرح صدر میخواهد
که سال پرزدنت سال حزن واندوه است
دوباره بردل پیغمبرت تو مرهم باش
دل نبی خدا ازغم تومجروح است

«وأین مثل خدیجه»همیشه ذکر لبش
بدون بودن تو زحمتش نتیجه نداشت
نداشت فاطمه وزینب وحسین وحسن
اگر رسول خدا حضرت خدیجه نداشت

شبیه حضرت ختمی مآب معمولا
تودست فاطمه راغرق بوس میکردی
أجل اجازه نداد،آرزو به دل ماندی
که کاش بودی واورا عروس میکردی

همیشه سر زده سر میزنی به فاطمه ات
خدا کند که نبینی شکستن اورا
خداکند که نبینی مقابل حسنین
نفس نفس زدن وچشم بستن اورا

خداکند که نبینی حسین بی کفنت
چگونه مادر جان داده راتکان بدهد
خداکند که نبینی چگونه یک مادر
بخواند ازغم گودال وبعد جان بدهد

شاعر : محسن حنیفی