من اشك را بهتر ز باران دوست دارم
اين چشمها را خيس و گريان دوست دارم

اين دورى و اين دوستى، عاشق ترم كرد
پس بيشتر از مصر، كنعان دوست دارم

ریزه خورم رزق من از دستاسِ زهراست
از مرغِ بريان بيشتر، نان دوست دارم

شرط قبول توبه ها آمد به دنيا
العفو را هم با حسن جان دوست دارم

عكس مزارت را پُر از خورشيد كردم
بس كه بقيعت را چراغان دوست دارم

از لطف تو من با حسينم، كربلا را
با قبرِ خاكىِ تو يكسان دوست دارم

با به درك افتادن آلِ سعودى
يثرب حسن آباد مى گردد به زودى

يك مُشت سائل گرم رازند و نيازند
ميخانه ها تا صبح امشب بازِ بازند

امشب خدا هم با همه دورُ و برى هاش
مهمان زهرايند، اطراف حجازند

فرقى ندارد كه گدا يا شاه باشى
بر سفره او شاه و رعيت هم طرازند

كافيست يك لحظه بيايد بينِ كوچه
بايد زيارت گاه در كوچه بسازند

آنها كه اينجا پيشِ رويش سر بزيرند
روز قيامت كه مى آيند سر فرازند

عرض ادب بر او كه رزق هر كسى نيست
آن عدّه اى كه مادرش گفته مجازند

سائل بر این عهد است یا امشب بميرد
يا كه امام مجتبى دستش بگيرد

اين كيست كه خاكِ قدومش نور دارد؟
اين چيست كه جِبريل را مأمور دارد؟

بايد بپوشانند مهتابِ رُخَش را
از آن زنى كه چشمهاى شور دارد

موسى به قلبِ كوه رفته هر شب امّا
او زير اين سجاده كوهِ طور دارد

گر چه سليمان است و تاج و تخت دارد
اُنس عجيبى با سپاهِ مور دارد

بايد جمل را هم ببينى مثل صلحش
شير جمل چون شاه خيبر زور دارد

در صلح او عبّاس و اكبر رشد كردند
كرب و بلا اينگونه جنس جور دارد

از ضربه قاسم كه تند و آتشين است
معلوم شد دست حسن در آستين است

با تو مسيرم تا به آخر هست روشن
مِهرِ تو را داریم و محشر هست روشن

پرونده اى تاريك آوردم كه ديدم
در دست تو چندين برابر هست روشن

در پاسخ آن ناسزا گفتى بفرما
زيرِ اُجاقِ خانه يكسر هست روشن

كورىّ چشمى كه به جدّت گفت ابتر
تو هستى و چشم پيمبر هست روشن

آن شيخ منبر رفته را پايين بياور
با حرف تو تكليف منبر هست روشن

تقدير تو اين است باشى و ببينى
آتش بروى مادر و در هست روشن

اگر شاعر این شعر را میشناسید لطفا اطلاع دهید