بی دلم بی بهانه می‌خوانم
غزلی  عامیانه  می‌خوانم

آن قدر از خودم رها شده‌ام
از خودم یک ترانه می‌خوانم

شبِ شعری چنین ندیده کسی
تا سحر عاشقانه می‌خوانم 

ماهیِ حوض خانه‌ات هستم
پایِ تو بی کرانه می‌خوانم

نَفَسم در هوایِ تو جاریست
جانِ تو هر کجا نمی‌خوانم

خواندنم  پایِ  تو  فقط  زیباست 
خواندنم با تو خط به خط زیباست

با دَمِ تو کسی که دَمپَر شد
با  دَمِ  تو  مسیح  پَرور شد

کوچه پس کوچه‌ی بهشتِ خدا
با گُلِ خنده‌ات معطر شد

فطرس از برکتِ قدومت بود
صاحبِ بال و پَر نَه شهپر شد

از همان ابتدایِ آمدنت  
کشتی عشق تو شناور شد
 
شدی از هر نظر رسولِ خدا
شیره‌ی جانت از پیمبر شد 

معنیِ فجر و اِنَمّا هستی
خامسِ آل مصطفی هستی

ای  قبولیِ  طاعتِ  همگان
مُهر پیوسته -لطف بی پایان

رحمت واسعه ؛ فضیلت جود
ای سراج المنیر ؛ کهف امان

آیه‌ی عصمت و صحیفه‌ی نور
ای جهاد و عقیده و ایمان

آمدی و زمین شد آرزویِ 
آسمان ؛ روزِ سوم شعبان

می‌نویسم "حسین" آقا جان
می‌نشیند کنارِ نامت "جان"

 به‌ اَبی  انت  سیدالشهدا 
روزی‌ام کن دوباره کرببلا

شاعر : محمد حسن بیاتلو