عطر گل ها میبرد هوش از سر پروانه ها
بوی عشق و عاشقی پیچیده در میخانه ها

ساقی کوثر خودش امشب پذیرای همه ست
لب به لب پر میشود با دست او پیمانه ها

عقل هم اقرار دارد میکند از فرط شوق
عالمی دارند امشب تک تک دیوانه ها

در شب میلاد مادر هیچکس دل مرده نیست
از طرب کف میزند دستان زیر چانه ها

هرگلی بویی اگر دارد ز بوی فاطمه ست
ای به قربان چنین ریحانه ای ریحانه ها

ماه از رو میرود،خورشید غبطه میخورد
 تا پیمبر میگذارد زهره را بر شانه ها

فاطمه یا فاطمه دارد تراوش میکند
از لب حوریه ها ، حانیه ها ، حنانه ها

بی نگاه رحمتش قطعا نمی آید به کار
"چارقل" یا "وان یکاد" سر در کاشانه ها

با محب حضرت زهرا برادرخوانده ایم
فاطمیون را که کاری نیست با بیگانه ها

در بهار فاطمی ما ذوق بی حد می کنیم
ما فقط با فاطمیون رفت و آمد میکنیم

لشگری حور و پری پاک و مطهر آمدند
به هوای دیدن زهرای اطهر آمدند

از فرشته پر شده سرتاسر بیت النبی
 ساکنان آسمان بسکه مکرر آمدند

احتیاجی که به زنهای قریش اصلا نبود
مریم و آسیه و حوا و هاجر آمدند

قابله هایی همه قابل همه از جنس نور
به هواداری بانوی پیمبر آمدند

بوی گل از دامن سبز خدیجه میرسید
به تماشای گل یاسی معطر آمدند

تا بشارت از شریک زندگانی اش دهند
هی ملائک دسته دسته نزد حیدر آمدند

عرشیان و فرشیان با یکدگر راهی شدند
عالم و آدم به پابوسی مادر آمدند

تا که بگذارند صورت زیر پای فاطمه
انبیا و اولیا  با پا نه با سر آمدند

از گدایی به نوایی میرسند آخر ، مگر
آن کسانی که در این خانه کمتر آمدند

مطمینم دستِ پُر برگشته اند آن عده که
دست خالی محضر بانوی کوثر آمدند

هرچه دارد با تمام شهر قسمت میکند
بیش از آن چیزی که میخواهم محبت میکند

مهر و ماه و آسمان و کوه و صحرا خلق کرد
کهکشان و کشتی و خورشید و دریا خلق کرد

هم زمین و هم زمان و هم ثواب و هم عقاب
هم بهشت و دوزخ و دنیا و عقبا خلق کرد

پیش از اینها در عدم از نور خود مشتق گرفت
اولین سنگ صبورش _مصطفی _را خلق کرد

به همین راضی نشد از جنس خود آیینه ای
چون علی مرتضی عالی اعلی خلق کرد

نه علی بود و نه احمد بی وجود فاطمه
هر دو را در سایه ی الطاف زهرا خلق کرد  

در زمان خلق زهرا هیچ کس دستی نداشت
لاشریک له... خودش تنهای تنها خلق کرد

تا نماند بعد از این گرد یتیمی بر رخش
بهر پیغمبر خدا ام ابیها خلق کرد

حجت الله علی الحجة به این معناست که
یازده تا حجت الله علینا خلق کرد

مریم از عمرش یکی دارد اگر عیسی مسیح
فاطمه در دامنش چندین مسیحا خلق کرد

فاطمه یعنی همان إنا هدیناه السبیل
حبرییل از سجده ی بر فاطمه شد جبرییل

در وجود فاطمه صورت و سیرت دیدنی ست
مادری با این وقار و شأن و شوکت دیدنی ست

مصطفی خم میشود بوسه به دستش میزند
دختری با این همه قدر و ابهت دیدنی ست

در تمام عمر خود از شوهرش چیزی نخواست
همسری اینگونه با صبر و متانت دیدنی ست

محضر آقای خود هر وقت لب تر میکند
چشم گفتن های حیدر بی نهایت دیدنی ست

میرود محراب با معبود خلوت میکند
رفتن معراج او روزی سه نوبت دیدنی ست

نزد نابینا هم از سر چادرش را برنداشت
اینقدر حجب و حیا، شرم و نجابت دیدنی ست

هر کجا زهرای مرضیه نباشد دوزخ است
با وجود حضرت صدیقه جنت دیدنی ست

بی گمان در محشر فردا به حرفم میرسید
زیر پای مادرم تخت شفاعت دیدنی ست

از مقام حضرتش امروز قطعا غافلیم
جایگاه فاطمه روز قیامت دیدنی ست

زیر و رویم میکند وقتی صدایم میکند
نقش زهرا بی گمان شبهای هییت دیدنی ست

شک اگر داری از امثال أبوحامد بپرس
مهر بی بی زیر طومار شهادت دیدنی ست

در گرفتاری گره از کارمان وا می کند
رحمت بسیار این خاتون به رعیت دیدنیست

از دهان طفل میگیرد به سائل میدهد
جود و بذل و بخشش وقت کرامت دیدنی ست

در مرام و مسلک زهرا "برو" در کار نیست
"گر گدا کاهل بود تقصیر صاحبخانه چیست"

شاعر : علیرضا خاکساری