وصف تو چنان است ، که انشا شدنی نیست
هر چند نوشتیم ، "به مولا" شدنی نیست 

مدح تو به قرآن مجید است ، "به قرآن" 
با شعر و غزل ، وصف تو املا شدنی نیست

من ، "وحده ضمیرم" ، صفتم "هیچ وَ پوچ" است
این وحده ی "من" جز درِ تو "ما" شدنی نیست

ظرف دل من کوچک و عشق تو بزرگ است
ظرفیت این عشق ، به دل ، جا شدنی نیست

دل مرده ی آلوده ی افتاده ز پا را 
غیر از نفس هوی تو احیا شدنی نیست

تعظیم کنم رو به ضریح ملکوتی ت 
جز خانه ی تو گردن من تا شدنی نیست

هرگز تو نگفتی به گدای حرم خود
این حاجت تو سخت بود ، یا شدنی نیست

امروز ، بده حاجت "ایوانی" من را 
اصلا بخدا صحبت فردا ، شدنی نیست

هر کس که تو ردّش بکنی ، زشت ترین است
آنقدر ، شود زشت ، که زیبا شدنی نیست

هر کس که بخواهد بشود بنده ی حیدر 
بی مرحمت حضرت زهرا ، شدنی نیست

شیرینی عشق تو بود شهدِ عسلگون
تلخیِ بدون تو ، مربّا شدنی نیست

ما شهره به دیوانگی و عشق و جنونیم
ماهیت این عشق ، که حاشا شدنی نیست

مَن ماتَ عَلی حُبّ علی ، ماتَ "شَهیدا"
بی تو بخدا لفظ "شَهیدا" شدنی نیست

باد نفس تیغ تو بر هر که وزیده 
تا روز قیامت بخدا پا شدنی نیست

شاعر : رضا قاسمی