دگر اين نيمه جان روی لب آمده
دلم را سوزش عطش آتش زده
عزادار حسينم گرفتار حسينم
واويلا واويلا واويلتا
*******
نگاهم خون شده اسير و مضطرم
به ياد كوچه ها به ياد مادرم
چه گويم من ز سيلی ز اشك و روی نيلی
واويلا واويلا واويلتا
*******
گرفتم آتش از جفای همسرم
كه مي خندد خدا به چشمان ترم
غريب و ناتوانم جوان قد كمانم
واويلا واويلا واويلتا
*******
دگر شد حجره ام شبيه كربلا
شدم پاره جگر شبيه مجتبی
دگر در پيچ و تابم به زير آفتابم
واويلا واويلا واويلتا
شاعر : رضا تاجیک
- سه شنبه
- 31
- مرداد
- 1396
- ساعت
- 12:47
- نوشته شده توسط
- feiz
- شاعر:
-
رضا تاجیک
ارسال دیدگاه