تا گل به نسیم راه در می‌آید

از خاک بوی گیاه در می‌آید

امشب به ستاره‌ها بگو کِل بکشند

خورشید به عقد ماه در می‌آید

***

دارد به زمین شمایلی می‌بخشد

بر ماه غرور کاملی می‌بخشد

این تازه عروس آسمانی دارد

پیراهن خود به سائلی می‌بخشد

***

بر هر چه به غیر عشق می‌تاخت علی

با خوب و بد زمانه می‌ساخت علی

از غم خبری نداشت تا وقتی که

بر فاطمه‌اش نظر می‌انداخت علی

***

آن خانه‌ی ساده را که خوشبو می‌کرد

لبریز صمیمیت شب‌بو می‌کرد

او شاه زنان بود، ولی نان می‌پخت

او گرچه فرشته بود جارو می‌کرد

شاعر : ایوب پرندآور