باقرم و روشنی دیده مصطفی شدم

غریبم و درشهر یثرب کشته از جفا شدم

تا ابد بهر عزای مادرم خونجگرم

مزارمن بود کنار قبر زهرا مادرم

سجیه ام محبت کرامت وعطا شود

آتش جان زسوز شعله های کربلا شود

ازکودکی همیشه اشک من روا زدیده بود

قاتل من خاطره های ان سر بریده بود

اهل ستم جدا که بی حیا و واقعا بدند

دیدم خودم که عمه را(رقیه را)به تازیانه می زدند

شاعر : حاج امیر عباسی