چقدر ناله ی بی جان و بی صدا داری
به زیر لب تو فقط ذکر ربنا داری
 
گمان کنم که رسیده زمان پرزدنت
که زهر کینه اثر کرده و نوا داری
 
چه کرده با تو که اینگونه محتضر شده ای
"شهادتین"به لب های خود چرا داری ؟؟
 
نفس کشیدنت آقا چه سخت تر شده است
میان هر نفس خسته ات دعا داری
 
کشانده پای تو را روبه قبله ، زهر جفا
گمان کنم که شما درد بی دوا داری
 
کنار بستر تو مادری عزا دارد
که گشته غرق غم و نوحه و عزاداری
 
لبان خشک تو ذکر " حسین " می گویند
دوباره گریه و مرثیه را بنا داری
 
هنوز هم تو به یاد سه ساله غمگینی
هنوز هم به دلت داغ کربلا داری
 
تو در لباس اسارت چه صحنه ها دیدی...
چه زخم ها که تو از کعب نیزه ها داری
 
دل شکسته ی من وقف ماتم تو شده
شما هوای دل خسته ی مرا داری
 
به خواب دیده ام آقا که مرقدی زیبا
شبیه صحن و سرای امام رضا داری
 
کبوتر دل من پرکشیده چون زائر
به قصد مرقد خاکی حضرت باقر

شاعر : اسماعیل شبرنگ