ما گره خورده به گیسوی حسینیم فقط
در کمند خم ابروی حسینیم فقط

هر که با هر چه که مست است خودش می داند
ما که مست رخ خوشبوی حسینیم فقط

به دم حضرت عیسی چه نیاز است که ما
همگی زنده به یک هوی حسینیم فقط

این حسینیه دل وقف غم ارباب است
همه مداح و ثناگوی حسینیم فقط

بر در میکده از روی نیاز آمده ایم
در پی باده مینوی حسینیم فقط

هر کسی هست گرفتار رخ دلبر خویش
ما گرفتار گل روی حسینیم فقط

«کعبه یک سنگ نشان است که ره گم نشود»
ما مسلمان شده ی کوی حسینیم فقط

یک نفر با سر زانوش به گودال آمد
همه دلواپس پهلوی حسینیم فقط

شاعر : محمود مربوبی