لطفي نما غلام به لب جان رسيده را
بشنو فغان اين دل در خون تپيده را

چشمی دگر بده صنما تا كه بنگرم
آن خال گوشۀ لب تو آرميده را

روح لطيف تو نفس پاك و حق تو
در بند خود كشيده صفاي سپيده را

صف بسته اند سرو و صنوبر به راه تو
تا خم كنند پيش تو قد كشيده را

امشب بيا كه سینه پراز شور عشق توست
تا فرش پاي تو بنمايم دو ديده را

جانا... دلم هواي تو كرده تفضّلي
وقف تو كرده ام دل از غم رميده را

پرده بكش ز چهره ببينم دمي تو را
بر من نشان بده وجنات نديده را

شد فاطميه و دل ما مست فاطمه است
بر ما عيان نما حرم آن شهيده را

اشك مرا بگير و ببر نزد فاطمه
مرهم گذار زخم تن قد خميده را

ما را ببر به علقمه يا اينكه خود بيا
تشريح كن قصۀ چشم دريده را

تيغ دو سر بكش ز نيام و بريز سر
بستان تقاص خون سرِ  سر بريده را

شاعر : مجتبی روشن روان