زینب فاطمه با آل هاشم همه آمده به کربلا        
پردۀ محمل او در دست صاحب بیرق آل عبا
روی برگ یاس، سایۀ عباس 
با چه فرّ و جبروتی می آید زمین دختر شیر خدا 
****
چشمان اهل حرم خیره شده سوی شمشیر و سر نیزه ها        
خیمه ها گشته بر پا بروی خاک این صحرای ماتم سرا
شد محو خواهر، ساقی لشکر
با تکبیر و صلواتش می زند قدم بر چشم کرب و بلا 
****
حرمله خیره شده بر گلوی طفل بی تاب خون خدا
می شود عاقبت از درد و غم ارباب و از خواهرش جدا
 با تیر و خنجر ، می شود پرپر 
پیکر غرق به خون و زخمی و بی جان خواهر خون خدا