بند اول
یتیم مجتبی
افتاده بی رمق رو خاک میدون
بیا برس به دادِ من عمو جون
بیا که بازومو شکستن
به زیر دست و پا
همش به یادِ مادرت می اُفتم
انگار صدای سیلی رو شِنُفتم
بیا که پهلومو شکستن
به مادرم بگو که قاسم
فدای شاه با کرم شد
بگو به آروزش رسیدو
آخر مدافع حرم شد
بند دوم
به زیر دست و پا
ببین که قاسمِ تو قد کشیده
نعلای اسبا سینه شو دریده
ببین که یاورِ تو هستم
به زیر دست و پا
دست و پاهام که بسته شد عمو جون
پهلوی من شکسته شد عموجون
شبیه مادرِ تو هستم
تموم آرزوم همین بود
منم فدایی سَرِت ش م
منم با این فرقِ شکسته
عینِ علی اکبرت شم
بند سوم:
گل برادرم
قاسم من، أِبنُ الکریم، عمو جون
بلن شو تا باهم بریم عمو جون
کاشکی نمیومدی میدون...
گل برادرم
به روی لبهات جای نعل اسبه
به روی پلکات جای نعل اسبه
خجالتم دادی عمو جون
بلای عظما(عجب بلایی)سرت اومد
ناله زدی مادرت اومد
یادگارِ برادرِ من
تو میری و پدرت اومد

شاعر : حامد شریف و سجاد شرفخانی

منبع: گروه شاعران جواز نوکری