همی گویم و گفته ام بارها
بوَد کیش من مهر دلدارها
پرستش به مستی است در کیش مهر
بُرونند زین جرعه هشیارها
اگر عقل آید به میدان عشق
کشد کارش آخر به انکارها
خوشا مثل سلمان مسلمان شدن
خوشا جذبه ی حالِ تمّارها
من و جبرئیل و تو دیوانه ایم
علی کرده بسیار از این کارها
من امشب خماریِ او میکشم
صدو ده نفس ذکر هو میکشم 

اگر تیشه ها بُت تراشیده اند
اگه کعبه را هم پرستیده اند
اگر آسمانها زمین خورده اند
اگر مهر و خورشید تابیده اند
اگر تاکِ انگورها پخته اند
اگر جامها مِی تراویده اند
اگر بیتها دل به آتش زدند
اگر شعرها شعله پاشیده اند
دليلش فقط اين بُود يك كلام
خدا را به رویِ علی ديده اند
غدیر است و جام از سبو میکشم
صد و ده نفس ذکر هو میکشم

خطاب آمد از عشق پیمان بگیر
و این دستها را به دامان بگیر
کویرِ ترک خورده را ابر باش
از این خاکِ خُشکیده باران بگیر
بمان یک به یک حاجیان را بخوان
از این جمع کامل گریبان بگیر
تلاوت کن "الْیومَ اَکْمَلْت" را
و بیعت برای سلیمان بگیر
به دستِ علی دستِ خود را بده
به منبر بگو یاعلی جان بگیر
از این بِرکه آبِ وضو میکشم
صد و ده نفس ذکر هو میکشم

اگر تیغِ تو سایه گستر شود
همان ابتدا کار یکسر شود
غلط گفتم آقا ندارد نیاز
که تیغ شما خرج لشکر شود
سرِ سركشان خاكِ راه شما
به یک ضربه ی مالک اشتر شود
محال است جمع تمام سپاه
که با قنبر تو برابر شود
خدا دوست دارد تماشا کند
کمی ذوالفقار علی تَر شود
به تیغ محبت گلو میکشم
صد و ده نفس ذکر هو میکشم

تو را از رسولان سر آورده اند
تو را شور شورآور آورده اند
تصدق بفرما به پیغمبران
برای تو انگشتر آورده اند
به دنبال نامت همه شاعران
فقط واژه ی محشر آورده اند
نه که عَمرو عاصان پس اُفتاده اند
تمام دلیران سر آورده اند
زمان فرار از دمِ تیغ توست
که شلوار خود را در آورده اند
دلم را پِی اَت کو به کو میکشم
صد و ده نفس ذکر هو میکشم

نگهدار ما را برای خودت
فقط بین مهمان سرای خودت
مرا آینه کُن به دردی خورم
در آغوشِ ایوان طلای خودت
برای پدر مادرم کافی است
نخی،ریشه ای از عبای خودت
اگر پا گذارم به جا پایِ تو
مرا می بری تا خدای خودت
مرا می برد گوشه ای از بقیع
فقط ردِ پا ردِ پای خودت
غبار نجف را به رو ميكشم
صد و ده نفس ذکر هو میکشم

علی ابتدا  و علی انتهاست
علی مصطفی و علی مرتضاست
علی اول است و علی آخر است
علی در حضور و علی در خَفاست
علی در معارج علی بر بُراق
علی اِنَما...و علی وَالضُحی است
علی با حق است علی بر حق است
علی کعبه است و علی در حَراست
علی نیست آن و علی نیست این
علی نه جدا و علی نه خداست
علی را بگو هرچه گویی کم است
که زهرا علی و علی فاطمه است

شاعر : حسن لطفی