مست ولایت علی
نماز شکر خوانده ام ، به خاطر محبتت 

همیشه مست مانده ام ، به جرعه ی ولایتت 

نیمه ی جان کشانده ام ، به بارگاه رحمتت 

به عمق دل نشانده ام ، رزق خود از کرامتت 

من از الستم به شعف ، مست ولایت علی  

مرا کشاند به نجف ، دست ولایت علی 

طعم محبتت بود ، فراتر از شهد و عسل  

حب تو رمز جمله یِ ، حی علی خیر العمل  

جمال دلربای توست ، چه بی نظیر و بی بدل  

به روی دلنشین خود ، بیا به هنگام اجل 

گفته خدا که بوده است ، خلق جهان برای تو  

قسم به حق بهشت ماست ، محبت و ولای تو 

بدون حب تو کسی ، نشد پیمبر به خدا  

مهر و ولای تو بُوَد ، عشق مقدّر به خدا  

غیر مدد ز دست تو ، نبوده یاور به خدا  

نیست مرام و دین ما ، به غیر حیدر به خدا 

ذره به ذره ی جهان ، مست شد از جام علی  

ببرده دل ز عرشیان ، زمزمه ی نام علی 

مستیِ اهل آسمان ، ز جرعه ی غدیر توست 

بودن ما در این جهان ، ز لطف بی نظیر توست  

علت خلق ما تویی ، خلق جهان اسیر توست  

دعوت انبیا تویی که هر نبی سفیر توست 

تمام رحمت خدا ، همیشه بوده با علی  

بوَد عبادتِ خدا ، نغمه ی ذکر یا علی 

ما همه بنده ایم و تو ، بر همه مولا و امام  

بدون عشق تو بُوَد ، خلقت ما چه ناتمام  

داده خدا به تو سلام ، هر ملک آورده پیام  

چون همه ی دین خدا ، عشق تو بوده وَالسّلام 

جلوه نما به قلب ما ، به روی دلربا علی  

هست همان وجه خدا ، جمال مرتضی علی 

جز به اشاره ات علی ، درِ بهشت باز نیست  

اگر تو باشی ، مددی ، ز غیر تو نیاز نیست  

عبادتِ بدون تو ، برای اهل راز نیست  

جز به ولایتت علی ، نمازها نماز نیست 

من که تمام عمر خود ، گرم تولّای توام  

در دم مرگم به خدا ، مست تماشای توام 

شاعر : محمد مبشری