دارالشفاء

باردگرلبم شده یار و رفیق من 

گردیده واژه های محبت شفیق من 

دارد سخن زمعنی عشق عمیق من 

حک گشته برمدال نفیس عقیق من 

با خط خوش به رنگ دل آرای کبریا 

سلطان من تو عشق منی ایهاالرضا 

اندر هوای تو نفسم جور دیگریست 

با تو عزیز حق هوسم جور دیگریست 

صید شما شدم قفسم جور دیگریست 

احوال من حرم که رسم جور دیگریست 

یا ثامن الحجج همه سرمایه ام تویی 

دیگر چه حاجتی وکه همسایه ام تویی 

سرچشمه ی تمام حدیث و سخن تویی 

تابنده نور روشن هر انجمن تویی 

آلاله ی قشنگ میان چمن تویی  

فخرالبشر زنسل شه بت شکن تویی  

داری مقام و هر دو جهان مبتلای 

تو بوی بهشت رسد ز شمیم سرای تو 

شکرخدا نگارمنی ثامن الحجج  

در هرکجا قرار منی ثامن الحجج  

پیوسته در کنار منی ثامن الحجج 

تو صاحب اختیار منی ثامن الحجج 

ازلطفتان میان خلایق سرآمدم 

من نوکر تو عالم آل محمدم 

جانم شود فدای نگاهت اباالحسن 

باز آمده غلام سیاهت اباالحسن 

بنشسته با ادب سر راهت اباالحسن 

دلبسته بر تمام پناهت اباالحسن 

در محضر تو آمده حاجت روا شود  

از مشهد تو راهیه کرببلا شود 

نادیده عاشقت شده ام مهربان من  

صحن نو و عتیق تو باشد جنان من 

زیباترین تلاوت روی زبان من  

نام تو جان دهد بی تن بی توان من 

هردم نفس به یادتو من میزنم حبیب 

دست مرارها نکنی ایها الغریب 

میلم کشیده باده زنم از سبوی تو 

مستم نموده عطر دل انگیز کوی تو 

یعقوبم و گره زده ام دل به موی تو 

امیدعالمی شده ام رو بسوی تو 

تابندبند شعرمن آقا طلا شود 

نقش پلاک عبددرت یارضا شود 

ازدست تورسد نمک زندگی من 

معنادهدکنارتو این بندگی من 

سدگشته ای مقابل لغزندگی من 

ازانعکاس نور تو تابندگی من 

آقامصرشدم که شما یاریم کنی 

من قطره ام میان یمت جاریم کنی 

پایان شعر من شده آقا امان بده  

من مرده ام به مرده ی بیچاره جان بده 

مسکین خسته را تو بیا قرص نان بده 

من را تحولی تو ببخش و تکان بده  

تا مورد قبول نگاه شما شوم 

خدمتگزار مخلص دارالشفاء شوم 

رضا آهی