گنبد خورشید
راه دادی و دلِ گمراه را آورده ام 

چشم هایی غرق اشک و آه را آورده ام 

در زیارتنامه جا خوش کرده بغضی در گلو 

زیر ایوان٬ هق هق ناگاه را آورده ام 

روسیاهم! رو زدم تنها به آقاییِ تو 

رشته کوهِ رحمتی و کاه را آورده ام 

گنبدت خورشید بر روی رکاب مشهد است 

محض پابوسی برایت ماه را آورده ام 

قامتِ گلدسته هایت «لا إلهَ» گفت و‌ من 

در رکوع و سجده «إلا ٱلله» را آورده ام 

باز هم با عشق تو تجدید پیمان کردم و 

«دل» سپردم! خادم ِ درگاه را آورده ام 

در سکوتِ بستِ طوسی٬ بست می نشینم و 

در گدایی لفظِ «استغناه» را آورده ام 

پای درس ِ دعبلت هستم که از عمقِ وجود 

اینچنین ابیاتِ خاطرخواه را آورده ام! 

شاعر : مرضیه عاطفی