خیال می کنم امشب که عاشقم کردند 

بــرای حـرف زدن با تو لایقـم کردنـد 

چو موی تو دلم آشفته نیست زیرا که 

`به رحمت سـر زُلف تو واثقم ” کردند 

روانه جانب خُـم خانه ی بقیع شـدم 

پـیاله نوش میِ صُبـح صادقم کردند 

برای آن که تبرّک بجویم از خـاکت 

سـوار مـرکبِ بادِ موافقـم کردند 

مُفضّل آمد و در گوش من مفصّل گفت 

اگر که طـالبِ کـشفِ حقایقـم کردند 

فدای مردم چشمت که با سیاه دلی 

نگاهِ خِـیر ، به عُـمرِ دقایـقـم کردند 

به شوق وصل تو از دست رفت هستی من 

چه ها که با دل و دینم علایقم کردند!!! 

درون مدرسه ی فقـه ناب جعفری ات 

چه بی نـیاز از علم خلایقم کردند 

ز فـیضِ تُربت جَدّ تو و کلام تو بود 

که هم ردیفِ طبیــبانِ حاذقم کردند 

بـیان نداشتم و مـثل لال ها بـودم 

به لطفِ نقلِ حدیث از تو ناطقم کردند 

زبان نفهم تر از من نبود ، ممنونم 

که پای حکمت تو اهل منطقم کردند 

خُداست شاهد من ساقی ام تو بودی تو 

شبی که مست سبوی”مشارقم”* کردند 

خُدا مرا بکشد ای خُـدای خوش خُلقی 

که در برابرت آیینه ی دِقَـم کردند 

اگر که مُدّعی شیعگی شدم ، تو ببخش 

دوباره غــرق در اوهام سابقم کردند 

شاعر : محمد قاسمی