ای زِ پا افتاده ی من عاشق و دلداده ی من

پا مَکِش بر روی این خاک ای برادر زاده من

قاسمم ای نور عینم

چَشم وا کن من حسینم

آه و واویلا ، واویلا

******

از فَرَس افتاده ای و مُحرم کوی ولایی

خوش به حالت ای عزیزم ، زائر خیرالنسایی

خونجگر در عرش اعلا

از غم تو گشته زهرا

آه و واویلا ، واویلا

******

ای حَسن را پارهٔ تن ای فروغِ نور داور

از جفای اهل کوفه یاسِ جِسمت گشته پرپر

چون شدی بشکسته سینه

زنده شد داغ مدینه

آه و واویلا ، واویلا

******

گرچه با اَحلا عسل شد حدّ عِشقت بی نهایت

تشنه لب جان می سپاری می کِشَم از تو خجالت

ای گُل برادر من

اَجر تو با مادر من

آه و واویلا ، واویلا

شاعر : حاج امیر عباسی