ای گل آلالهٔ من گشته ای از کینه پرپر

دیده بگشا بر روی من ولدی علیّ اکبر

ای تمام حاصل من

سوزد از داغت دل من

آه و واویلا ، واویلا

******

ای که در بین خلایق اشبَهُ الناسی به جَدّم

بسکه داغ تو عظیم است از غمت خمیده قَدّم

لاله گون شد پیکر تو

غرق خون شد پیکر تو

آه و واویلا ، واویلا

******

ای رُخِ غرقِ به خونت تا قیامت آفتابم

چون کنار تو رسیدم دادم از کف صبر و تابم

شد خَموش از غم چراغم

عمه ات آمد سُراغم

آه و واویلا ، واویلا

******

در غمت تا روز محشر آسمان بادا سیه پوش

بعدِ تو ای اکبر من شمع صبرم گشته خاموش

صیدِ اعدا گشته ای تو

اِرباً ارباً گشته ای تو

آه و واویلا ، واویلا

شاعر : حاج امیر عباسی