گرچه دلم با دیگران در انفصال است

با او ولی در نقطه ی اوج وصال است

اینکه چه شخصی با چه ظرفی ... این مهم نیست

هر کس به دنبالش پیِ فضل و کمال است

هیچ انتظاری جز خداوندی نداریم  

از آنکه در شانش فقط جل جلال است

از ما چرا ایراد میگیرند مردم

از چشم او گفتیم چون نیکو خصال است

هرگز نمی گرییم، از سختی دنیا

گریه فقط بر زاده ی زهرا حلال است

این گریه آخر می برد ما را به جنت

این آب دیده بهترین روزی سال است

در پیش چشم خواهر خود دست و پا زد

راوی این گفتار در مقتل `هلال” است

از داغ او زینب شده دیگر شبیه

پروانه ای که دم به دم در اشتعال است

یادت میاید بارها با حال زارم

گفتم که ماندن بی تو در دنیا `محال” است؟

هر جا رَوی من هم میایم با تو آنجا

از تو جدا بودن همانند `خیال” است

حالا تو بی من رفته ای زیر سم اسب؟

من هیچ ... پاشو مادرت آشفته حال است

با افتخار از مو بلندت کرده انگار

آنچه میان دست خود دارد مدال است

بی سر رها شد از چه جسمت بین گودال

دنیا هزاران سال زیر این سوال است

هر چه لگد خوردم فدا یک تار مویت

من گریه ام از گریه ی طفل سه ساله است

شاعر : جعفر ابوالفتحی