اگر یك تبسم، حسن می شدیم
مرید خصال حسن (ع) می شدیم
دل روشنش را ورق می زدیم
و با نور او هم سخن می شدیم
ز بوی كرامات او چون بهار
شكوفا و گل پیرهن می شدیم
به باغ جمالش، قدم می زدیم
شبی بلبل آن چمن می شدیم
برای پراكندن عطراو
جهانگرد، چون نسترن می شدیم
چو گیسوی عرفان، به دست حسن (ع)
شكن، درشكن، در شكن،می شدیم
برای تماشای صبر خدا
به گرد حسن (ع)، انجمن می شدیم
ز اومی گرفتیم ، ما مشق نور
به تعلیم او، شب شكن می شدیم
چو او، بر هوش بانگ "لا" می زدیم
"بلی" گوی عشق كهن می شدیم
حسن (ع)، فصل پیوند دل های ماست
بدون حسن (ع) ، " ما " و " من " می شدیم
نبودیم اگربسته مهر او
به مولا قسم ، ریشه كن می شدیم
حسن سیرتان وارث آدمند
چه خوب است ماهم ، حسن می شدیم
شاعر:رضا اسماعیلی
- یکشنبه
- 1
- مرداد
- 1391
- ساعت
- 14:58
- نوشته شده توسط
- علی
ارسال دیدگاه