خونه دلم از اینکه با لب تشنه کشتنت

خونه دلم درآوردن پیراهنو از تنت

خونه دلم زده رونیزه سرتو دشمنت

پیکرت از بس

که شده پامال

مادرم از غم

هی میره از حال

گوشه ی گودال٢

یه مشت حرومزاده ی بی سروپا دوروبرم

میچرخونن سرارو  رو نیزه ها دوروبرم

داداش اباالفضل اگه نباشی دوروبرم

 هجوم میارن همه ی دشمنادوروبرم

دوروبرم همه آشوبن

دوروبرم با سنگ و چوبن

دوروبرم دارن می کوبن

وای حسین عزیززهرا

تو قتلگاه ، زمین افتاده شاه بی لشکری

تو قتلگاه ، همه ریختن با نیزه رو پیکری

تو قتلگاه ، پیچیده سوز ناله ی مادری

با لب تشنه زیر دست و پاست

هیشکی نمیگه مادرش اینجاست

واسه تاراج پیرهنش دعواست

تشنه به زیر تیر و تیغ و شمشیر،وای

جون میده اما کم کم و با تأخیر،وای

میزنه دست و پا میون گودال،وای

روی بلندی رفته زینب از حال،وای

وای،عزیز زهراست

وای،غریب و تنهاست

وای،به فکر فرداست

وای حسین عزیززهرا

روپیکرت پراز سنگ وچوب وتیره یا اخا

روپیکرت جای ضربه ی شمشیره از قفا

روپیکرت با نعلا ی تازه تاختن دشمنا

تودل صحرا

داره سه ساله

از غم باباش

میزنه ناله

غنچه لاله٢

مصیبتت خیلی بزرگه والله تشنه لبم

سرت روی نیزه شده مث ماه تشنه لبم

دردم همینه آب بهت ندادن تشنه لبم

دارم باسوز سینه می‌کشم آه تشنه لبم

تشنه لبم بگم بی پرده

تشنه لبم دورم نامرده

تشنه لبم اسیری درده

 وای حسین عزیززهرا