حسینم بر نمی گردد
من و اشک و ناله  به دلم افتاده  حسینم بر نمی گردد
شده دل غمخانه که لب جانانه به نمی تر نمی گردد
******
چه وداعی نموده با من در این بیابان عزیز زهرا
که سرشکم چکیده با خون از این جدایی به خاک صحرا
چو روان شد به سوی میدان گل امیدم یگانه یارم
زده خیمه به ناامیدی فغان و ناله به قلب زارم
من و اشک و ناله  به دلم افتاده  حسینم بر نمی گردد
******
کمرش خم شده ز داغِ جگر گداز علی اکبر
به روی ذوالجناح نشسته مثال حیدر به جنگ خیبر
به سوی قتلگاه خونین روانه گشته غمین و تنها
به لبم از فراق یارم نشسته هر دم خدا خدایا
من و اشک و ناله  به دلم افتاده  حسینم بر نمی گردد
******
چه عذابی نصیب من شد که پیش چشمم به خون نشسته
دل بی تاب و بی پناهم ز داغ بی یاوری شکسته
به سرِ تلّ غم نمودم به چشم زارم دمی نظاره
تک و تنها غریب و بی کس میان یک لشکری سواره
من و اشک و ناله  به دلم افتاده  حسینم بر نمی گردد
******
تن پاره درون گودالِ خون گرفته فتاده بی سر
زده بوسه به نای و حنجر به تیغ تیز و به نوک خنجر
 
شده در خونِ خود شناور منم کنارش به سینه کوبان
سر او در کف ستمگر سپاه شمرانه پایِ کوبان
من و اشک و ناله  به دلم افتاده  حسینم بر نمی گردد
******
سر یارم به روی نیزه درون مقتل فتاده پیکر
نه انیس و نه غمگساری میان این لشکر ستمگر
به کنارم یتیمه های برادرانم به حال گریه
به سکینه چه ها بگویم چگونه بوسم رخ رقیه
من و اشک و ناله  به دلم افتاده  حسینم بر نمی گردد
******
به تنِ سر جدای یارم سی و سه نیزه نشانده دشمن
به تمام تنش نشسته سنان و نیزه ، عمود آهن
به سر و روی خود بپاشم از این مصیبت گِلِ بیابان
غمِ بی حدّ و بی نهایت شده به رخساره ام نمایان
من و اشک و ناله  به دلم افتاده  حسینم بر نمی گردد
******
گل بی سر فتاده در خون چگونه بینم بریده نایش
که زمین و زمان بلرزد ، دلِ فلک می تپد برایش
 
دلِ بی تابِ من خدایا به زیرِ داغِ حسین شکسته
به تنِ پاره پارة او کشم دو دست به خون نشسته
من و اشک و ناله  به دلم افتاده  حسینم بر نمی گردد
******
نه توانی که سر گذارم به دشت غربت از این جدایی
نه قراری که سینه ام را از این مصیبت دهم رهایی
غم تلخ وداع زینب ، کلام پر سوز سروری شد
به محرم سرود ماتم ، نوای هر روز سروری شد
من و اشک و ناله  به دلم افتاده  حسینم بر نمی گردد
******

شاعر : محمدرضا سروری