خیمة بی یار
خیمـة بی یـار را  شمر به آتش می کشد
بی سر و سـالار را شمر به آتش می کشد
خـانــة دلـدار را  شمر به آتش می کشد
بـی علـمبـردار را  شمر به آتش می کشد
خیـمــة بـی یــار را          بـی سـر و ســالار را
بـی علـمــبــردار را          شمـر به آتش می کشد
جنـگ پایـان آمـده امـا هنــوز
کینه توزی ها به اوجش می رسد
بهر غـارت کـردنِ این خیمـه ها
لشکر دون فوج فوجش می رسد
شمـر ملعـونِ جفاگستـر پس از
سر بریـدن آمـده از قـتـلـگـاه
سهم افزونـی از این غـارت بَرَد
می زنـد بر کـودکـان بی گـنـاه
خیمــة  بـی  آب  را        کـودک  بـی تـاب را
بی سـر و اصحـاب را        شمـر به آتش می کشد
خیمـة بی یـار را  شمر به آتش می کشد
خیـمــة بـی یــار را          بـی سـر و ســالار را
بـی علـمــبــردار را          شمـر به آتش می کشد
کودکـان بی پنـاه در اضـطـراب
هر یکی سویی هراسـان می رود
شمر آتش را به کف بگرفته است
بی مـُرُوّت سـوی آنـان می رود
سیلـیِ شمـرانـه روی گـونـه ها
رُعب و وحشت در صغیران افکَنَد
کس نمـانده در سـپـاه فـاطمـه
تا به ضربـی دست قاتـل بشکَنَد
خیمــة  بـی  آب  را        کـودک  بـی تـاب را
بی سـر و اصحـاب را        شمـر به آتش می کشد
خیمـة بی یـار را  شمر به آتش می کشد
خیمـة بی یـار را  شمر به آتش می کشد
بی سر و سـالار را شمر به آتش می کشد
خـانــة دلـدار را  شمر به آتش می کشد
بـی علـمبـردار را  شمر به آتش می کشد
خیـمــة بـی یــار را          بـی سـر و ســالار را
بـی علـمــبــردار را          شمـر به آتش می کشد
هر نفـر از آن سـپـاه ددمـنـش
قطعـه ای با خود یغمـا می بَرَد
یا به سیـلـی ، یا به شلّاق جفـا
گوشـوار از طفـل زهـرا می بَرَد
خیمـه ها رفتنـد به تـاراج ستم
الامـان از این همه جـور و جفـا
آتشـی افکنـده دشمـن در حرم
تا بسـوزانـد خیـام مصـطـفـا
خیمــة  بـی  آب  را        کـودک  بـی تـاب را
بی سـر و اصحـاب را        شمـر به آتش می کشد
خیمـة بی یـار را  شمر به آتش می کشد
خیـمــة بـی یــار را          بـی سـر و ســالار را
بـی علـمــبــردار را          شمـر به آتش می کشد
حـدِّ  پایانـی نـدارد ایـن ستـم
انتهایی بر چَپـاول نیست نیست
بـر تـن اولـاد مظـلــوم عـلـی
یادگاری غیر تاول نیست نیست
سـروری این جملـه های آخرین
با تـأسـف ، با تحـزُّن کن بیـان
خـیـمـة بی یـار و یـاور را زدن
ریـشـه دارد در عـِنـاد کوفیـان
خیمــة  بـی  آب  را        کـودک  بـی تـاب را
بی سـر و اصحـاب را        شمـر به آتش می کشد
خیمـة بی یـار را  شمر به آتش می کشد

شاعر : محمدرضا سروری