گریه راه تقرب
مادرش فاطمه است بی تردید 

نوکر و خادم حسین و حسن 

عاقبت غنچه می دهد روزی 

بین این خانه، خار این گلشن 

گریه راه تقرب دل ماست 

رشد فکری ماست سینه زدن 

قبل صحبت همیشه واجب هست 

فکر و اندیشه یک سر سوزن 

پیر مردِ غلام این مکتب 

نفسش هست بهر ما جوشن 

سگ ارباب ما شرف دارد 

به کسی که ز جهل گفته سخن 

راه ما روشن است، عاشوراست 

می شناسیم دوست از دشمن 

ناله ی یا حسین از دل ما 

تا ابد می شود طنین افکن 

وای از کوفه بهر این پیکر 

جز حصیری دگر نداشت کفن 

کاش با گریه جان دهیم آخر 

از غم آن شهید پاره بدن 

شاعر : محمد جواد شیرازی